در عصری که آگاهی محیطی دیگر انتخابی نیست بلکه یک ضرورت نیست ، موادی که ما از آنها استفاده می کنیم تقاضای روزانه یک تحول اساسی دارند. از جمله پیشکسوتان این تغییر است کیسه های پلاستیکی قابل تخریب - نوآوری قانع کننده در بسته بندی های پایدار که ابزار را با مسئولیت زیست محیطی می آمیزد.
پلاستیک تجدید نظر: یک تکامل لازم
کیسه های پلاستیکی سنتی یک پارادوکس از راحتی مدرن و مسئولیت محیطی است. آنها قرن ها برای تجزیه ، آلاینده اقیانوس ها ، خفه کردن حیوانات وحشی و مناظر زباله می گیرند. پلاستیک های قابل تجزیه و تحلیل یک پادزهر را ارائه می دهند-یک گزینه جایگزین به جلو که برای تجزیه در هنگام قرار گرفتن در معرض نور خورشید طراحی شده است.
بر خلاف همتایان معمولی آنها ، کیسه های تخریب پذیر حاوی مواد افزودنی هستند که باعث می شود که هنگام تابش ماوراء بنفش (UV) به سطح شیمیایی منجر شود. این فرآیند پلاستیک را به قطعات کوچکتر تبدیل می کند و باعث جذب نهایی آن به محیط می شود. این جادو نیست - علم با دقت و هدف اعمال می شود.
نحوه کارکردن فتود
مکانیک نوری در واکنشهای فتوشیمیایی است. هنگامی که نور UV به ساختار پلیمری کیسه نفوذ می کند ، پیوندهای مولکولی را مختل می کند و باعث تضعیف و قطعه شدن مواد می شود. با گذشت زمان ، با کمک تغییرات اکسیژن و دما ، این قطعات تحت تخریب بیشتر قرار می گیرند و ردپای محیطی آنها را به حداقل می رسانند.
این تجزیه تجزیه نیست - اما یک مسیر مکمل است که بدون تکیه فقط به فعالیت میکروبی ، تجزیه را آغاز می کند. برای مناطقی که دارای نور خورشید فراوان اما فاقد زیرساخت های کمپوست هستند ، کیسه های تخریب پذیر یک راه حل بسیار مؤثر را ارائه می دهند.
مزایای فراتر از آشکار
مزایای کیسه های پلاستیکی قابل تخریب فراتر از تجزیه صرف می شود:
کاهش حجم دفن زباله: این کیسه ها سریعتر تجزیه می شوند و رشد کوه های زباله طولانی مدت را مهار می کنند.
خطر پایین تر از حیات وحش: هرچه با سرعت بیشتری قطعه قطعه می شوند ، تهدید به جانوران دریایی و زمینی کاهش می یابد.
بهره وری انرژی: فرآیندهای تولید اغلب می توانند از خطوط تولید پلاستیک موجود سازگار شوند و هزینه ها را قابل کنترل نگه می دارند.
ادراک عمومی: مارک هایی که به تصویب می رسد بسته بندی بسته بندی قابل شروع به کار ، مباشرت محیط زیست را افزایش می دهد ، اخلاق شرکت های خود و اعتماد مشتری را تقویت می کند.
احتیاط و ملاحظات
علیرغم وعده آنها ، کیسه های تخریب پذیر بدون محدودیت نیستند. فرآیند تخریب مشروط به قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش است - به این معنی که ممکن است در محیط های تاریک مانند دفن زباله های دفن شده یا زیر آب باقی بماند. علاوه بر این ، مگر اینکه کاملاً تخریب شده باشد ، باقیمانده های میکروپلاستیک هنوز هم می توانند چالش های زیست محیطی را ایجاد کنند.
بنابراین ، پلاستیک های تخریب پذیر یک پاناسه نیستند. آنها یک سنگ پله هستند - یک اقدام موقت به سمت تغییر جامع تر در علم مواد و مدیریت پسماند.
جاده پیش رو
اتخاذ کیسه های پلاستیکی قابل تخریب ، یک گام مهم در آشتی دادن راحتی مصرف کننده با حفظ سیاره است. از آنجا که مناظر نظارتی تکامل می یابند و تقاضای عمومی برای محصولات پایدار تشدید می شود ، این مواد هوشمند آماده می شوند تا به عنوان اصلی در زنجیره های تأمین کننده محیط زیست تبدیل شوند.
شرکت های آینده نگر ، سیاستگذاران و مصرف کنندگان به طور یکسان باید چنین نوآوری هایی را قهرمان کنند. در همگرایی نور خورشید و علم یک راه حل زیبا قرار دارد - یک کیسه در یک زمان .
